1)

Czy należy stwierdzić nieważność art. 3 ust. 2 dyrektywy 79/7 z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (1), który wyłącza ze swojego zakresu stosowania świadczenia na rzecz osób pozostałych przy życiu oraz świadczenia rodzinne, lub traktować ten przepis jako nieważny ze względu na to, że jest on sprzeczny z podstawową zasadą prawa Unii Europejskiej, a mianowicie zasadą równości kobiet i mężczyzn, uznaną za jedną z podstawowych wartości Unii Europejskiej w art. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej i w art. 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz za prawo podstawowe w art. 21. ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również w wypracowanym przed wieloma laty i utrwalonym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości?

2)

Czy art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w świetle art. 1 Protokołu dodatkowego nr 1 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r., w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie środkowi krajowemu takiemu jak będący przedmiotem postępowania głównego (wynikającemu z wyroku Tribunal Constitucional nr 40/2014 z dnia 11 marca, orzecznictwa krajowego, które dokonało jego wykładni oraz reformy ustawodawczej, która go wdrożyła), który – w praktyce i z uwagi na ogólny brak wiedzy na temat wymogu formalizacji oraz brak okresu przejściowego na dostosowanie się do niego – początkowo uniemożliwił, a następnie bardzo utrudnił dostęp do renty wdowiej wynikającej z faktu pozostawania w związku partnerskim podlegającym katalońskiemu kodeksowi cywilnemu?

3)

Czy tak podstawową zasadę prawa Unii Europejskiej jak równość kobiet i mężczyzn, uznaną za wartość podstawową w art. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej, oraz zakaz dyskryminacji ze względu na płeć, uznany za prawo podstawowe w art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 14 europejskiej konwencji Praw Człowieka, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie środkowi krajowemu takiemu jak będący przedmiotem postępowania głównego (wynikającemu z wyroku Tribunal Constitucional nr 40/2014 z dnia 11 marca, orzecznictwa krajowego, które dokonało jego wykładni oraz reformy ustawodawczej, która go wdrożyła), który – w praktyce i z uwagi na ogólny brak wiedzy na temat wymogu formalizacji oraz brak okresu przejściowego na dostosowanie się do niego – początkowo uniemożliwił, a następnie bardzo utrudnił dostęp do renty wdowiej wynikającej z faktu pozostawania w związku partnerskim podlegającym katalońskiemu kodeksowi cywilnemu, ze szkodą dla znacznie wyższego odsetka kobiet niż mężczyzn?

4)

Czy zakaz z uwagi na „urodzenie” lub ewentualnie „przynależność do mniejszości narodowej” jako powód lub „podstawa” dyskryminacji zakazanej na mocy art. 21 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 14 europejskiej konwencji praw człowieka należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie środkowi krajowemu, takiemu jak będący przedmiotem postępowania głównego (wynikającemu z wyroku Tribunal Constitucional nr 40/2014 z dnia 11 marca, orzecznictwa krajowego, które dokonało jego wykładni oraz reformy ustawodawczej, która go wdrożyła), który – w praktyce i z uwagi na ogólny brak wiedzy na temat wymogu formalizacji oraz brak okresu przejściowego na dostosowanie się do niego – początkowo uniemożliwił, a następnie bardzo utrudnił dostęp do renty wdowiej wynikającej z faktu pozostawania w związku partnerskim podlegającym katalońskiemu kodeksowi cywilnemu?