Παραβίαση του δικαίου της ΕΕ

 

ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ:

Άρθρα 258, 259 και 260 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 258, 259 ΚΑΙ 260 ΤΗΣ ΣΛΕΕ;

Καθορίζουν τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν εφόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή μια κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) θεωρεί ότι μια συγκεκριμένη χώρα μέλος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το δίκαιο της ΕΕ.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Η μη τήρηση των υποχρεώσεων έναντι της ΕΕ μπορεί να οφείλεται σε:

• νομοθετικές ή διοικητικές αποφάσεις ή πρακτικές,
• θετική δράση (εφαρμογή —ή μη κατάργηση— μέτρων αντίθετων στη νομοθεσία της ΕΕ),
• αρνητική δράση (καθυστερήσεις στην εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ ή παράλειψη ενημέρωσης της Επιτροπής για την εφαρμογή).

Η διαδικασία παραβίασης

Οι νομικές διαδικασίες ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

• συνήθως κινούνται από την Επιτροπή, αλλά μπορούν επίσης να ξεκινήσουν από άλλη χώρα της ΕΕ,
• στρέφονται κατά της χώρας της ΕΕ, ακόμα και αν για τις διαπιστωθείσες παρατυπίες ευθύνεται η κυβέρνησή της, το κοινοβούλιο, ομοσπονδιακοί ή υποεθνικοί οργανισμοί.

Η διαδικασία είναι η εξής:

• Η Επιτροπή ή μια χώρα της ΕΕ δηλώνει ότι συγκεκριμένη χώρα μέλος μπορεί να μην τηρεί τις υποχρεώσεις της.
• Η Επιτροπή στέλνει προειδοποιητική επιστολή στη χώρα αυτή απαιτώντας περισσότερες πληροφορίες. Η χώρα αυτή πρέπει να στείλει λεπτομερή απάντηση σε καθορισμένη προθεσμία, συνήθως 2 μήνες.

• Με βάση την απάντηση αυτή, η Επιτροπή μπορεί:
  • να εκδώσει αιτιολογημένη γνώμη (επίσημο αίτημα συμμόρφωσης με το δίκαιο της ΕΕ, καλώντας τη χώρα μέλος να ενημερώσει για τα μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να συμμορφωθεί εντός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, συνήθως 2 μήνες) ή
  • να κλείσει την υπόθεση, στην περίπτωση που τα θέματα που αφορούν την εμπλεκόμενη χώρα της ΕΕ έχουν επιλυθεί χωρίς να χρειαστεί να συνεχίσει η Επιτροπή τη διαδικασία.
• Αν η συγκεκριμένη χώρα δεν υιοθετήσει τη γνώμη της Επιτροπής εντός του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος, η Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Αν έχει κινήσει τη διαδικασία άλλη χώρα της ΕΕ, μπορεί να παραπέμψει εκείνη την υπόθεση στο Δικαστήριο ακόμα και αν η Επιτροπή δεν εκδώσει αιτιολογημένη γνώμη.
• Το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει μια χώρα της ΕΕ η οποία θεωρείται ότι παραβιάζει το δίκαιο της ΕΕ να λάβει συγκεκριμένα μέτρα.
• Αν η Επιτροπή πιστεύει ότι η χώρα δεν συμμορφώνεται με τη δικαστική απόφαση, μπορεί να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο για δεύτερη φορά προτείνοντας το ύψος του προστίμου που θεωρεί ότι πρέπει να καταβληθεί.
• Αν το Δικαστήριο κρίνει ότι και πάλι δεν έγινε σεβαστή η απόφαση, μπορεί να επιβάλει την καταβολή κατ’ αποκοπήν ποσού ή/και χρηματικής ποινής.
• Όταν η Επιτροπή παραπέμπει χώρα μέλος στο Δικαστήριο επειδή αυτή δεν έχει ανακοινώσει εθνικά μέτρα εφαρμογής νομοθεσίας της ΕΕ, μπορεί επίσης να ζητήσει από το Δικαστήριο να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις. Στην περίπτωση αυτή το Δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ποινές στο στάδιο της αρχικής απόφασης.

ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ενοποιημένη απόδοση της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Μέρος έκτο — Θεσμικές και δημοσιονομικές διατάξεις — Τίτλος I — Θεσμικές διατάξεις — Κεφάλαιο 1 — Τα θεσμικά όργανα — Τμήμα 5 — Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Άρθρα 258, 259 και 260 (ΕΕ C 202 της 7.6.2016, σ. 160-161)

τελευταία ενημέρωση 12.07.2016